چهار ماهی است که از نمایش عمومی فیلم «دانکرک» می‌گذرد و ساکنین بریتانیا – و چه بسا سینمادوستان چند کشور دیگر- همچنان می‌توانند فیلم را روی پرده سینما ببیند. این فیلم که همچون سایر فیلم‌های «کریستوفر نولان» نظرهای موافق و مخالف طرفداران و منتقدان را برانگیخته، به‌دلایل متعددی از بخت‌های مسلم جوایز مراسم اسکار پیش‌رو در چند ماه آینده به‌حساب می‌آید. از همین رو به دلیل ویژگی‌های «دانکرک» و اهمیت و جایگاه آن بین سایر آثار نولان در شصتمین برنامه از مجموعه پادکست‌های «ابدیت و یک روز» با دوتن از نویسندگان سینمایی و سینمادوستان حرفه‌ای، آقایان «مهدی امیدواری» (که پیشتر با مجله‌های «فیلمخانه» و «سینما-چشم» همکاری داشتند) و «رضا رادبه» (که برای روزنامه‌های «شرق» و «اعتماد» و سایت «۷ فاز» می‌نوشتند) به گفت‌و گو نشسته‌ایم .
تدوین پادکست: محمد شکیبا
قطعات موسیقی به کار رفته در این پادکست:
۱. «رقص گدایی» از ساخته‌های گروه «کلزماتیکس» و برگرفته شده از آلبوم موسیقی «جن‌زده»
۲. بخش‌هایی از موسیقی متن فیلم «دانکرک» ساخته «هانس زیمر»
۳. بخشی از موسیقی عنوان‌بندی پایانی فیلم «دانکرک» ساخته «هانس زیمر»، «بنجامین والفیش» و «ادوارد الگار»
لینک پادکست شماره شصت در وب‌سایت ناملیک:
لینک پادکست شماره شصت در وب‌سایت شنو‌تو:
لینک پادکست شماره شصت در وب‌سایت بیپ‌تونز:
https://beeptunes.com/track/493153626
لینک پادکست شماره شصت در شبکه تلگرام:
https://t.me/EternityAndADay/341
پی‌نوشت: برای خواندن مقالات «کریستین تامپسون» و «دیوید بوردول» به اینجا و اینجا مراجعه کنید.
