بخش نخست گفت‌وگوی ما با «بهروز افخمی»، که با حرف و حدیث‌های فراوانی همراه شد، بیشتر به مقدمه‌ای برای ورود به بحث بیست‌سالگی فیلم «شوکران» و بهانه‌ای بود برای آگاهی از نظرات سازنده‌اش درباره برخی از مقولات در این روزها. ما در این پادکست و قسمت بعدی اما بویژه بر فیلم شوکران و نقش باقی عوامل از جمله فیلمبردار (نعمت حقیقی)، تدوینگر (مهرزاد مینویی) و بازیگران (فریبرز عرب‌نیا و هدیه تهرانی) متمرکز شده‌ایم.
قطعات موسیقی به کار رفته در این پادکست:
۱. «رقص گدایی» از ساخته‌های گروه «کلزماتیکس» و برگرفته شده از آلبوم موسیقی «جن‌زده»
۲. بخش‌هایی از گفت‌وگوهای فیلم شوکران نوشته بهروز افخمی و «مینو فرشچی» با اجرای «هدیه تهرانی»، «فریبرز عرب‌نیا» و «رزیتا غفاری»
۳. بخش‌هایی از موسیقی متن فیلم شوکران ساخته «محمد میرزمانی»
۴. بخش‌هایی از گفت‌وگوهای فیلم «عروس» نوشته بهروز افخمی و «علیرضا داوودنژاد» با اجرای «ابوالفضل پورعرب» و «نیکی کریمی»
۵. بخش‌هایی از موسیقی متن فیلم «روز فرشته» ساخته بابک بیات
۶. بخش‌هایی از موسیقی متن فیلم عروس ساخته بابک بیات
با تشکر فراوان از رضا رادبه و مهدی شمس
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت ناملیک:
http://www.namlik.me/article/10252
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت نوار:
https://www.navaar.ir/audiobook/10609
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت بیپ‌تونز:
https://beeptunes.com/track/566449648
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در شبکه تلگرام:
https://t.me/EternityAndADay/819
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت فیدیبو:
https://fidibo.com/book/104772
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در انکر:
https://bit.ly/3555SzI
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در کست‌باکس:
https://bit.ly/2H9zfsm
به‌عنوان شنونده ای که مدتهاست این پادکست را میشنوم و به عنوان یک فیلم‌بین نیمه حرفه‌ای که اتفاقاً چند تا از فیمهای افخمی را (مثل شوکران و گاوخونی) از جمله آثار به یاد ماندنی کل تاریخ سینمای ایران میدانم از شنیدن قسمت اول این اپیزود بهت زده و عصبانی شدم، همانطور که از دیدن فیلم آذر،شهدخت،… و همانطور که از شنیدن اظهار نظرهای افخمی در برنامه‌های تلویزیونی.
مساله اینجاست که بهروز افخمی میداند که چگونه حرص آدم را دربیاورد و از این‌کار لذت مبسوطی میبرد و اگر حرص بخوری یعنی که وارد بازی او شده‌ای و قافیه را باخته‌ای و این دقیقا همان‌کاری است که حامد صرافی زاده نمیکند. او در اپیزود اول چنان با صبری مثال زدنی به افاضات «آقای افخمی» گوش میدهد که آرام آرام و در اپیزود بعد «بهروز» سر و کله‌اش پیدا می‌شود.
لذت گوش دادن به این قسمت از ابدیت و یک روز مثل لذت دیدن شوکران است. لذت دیدن یکی از جذاب‌ترین و عامل ترین پرسوناژهای زن خلق شده در سینمای ایران از یکی از (ظاهراً) ضدزن ترین فیلمسازان ایران. لذت ابدیِ تناقض!