بخش نخست گفت‌وگوی ما با «بهروز افخمی»، که با حرف و حدیث‌های فراوانی همراه شد، بیشتر به مقدمه‌ای برای ورود به بحث بیست‌سالگی فیلم «شوکران» و بهانه‌ای بود برای آگاهی از نظرات سازنده‌اش درباره برخی از مقولات در این روزها. ما در این پادکست و قسمت بعدی اما بویژه بر فیلم شوکران و نقش باقی عوامل از جمله فیلمبردار (نعمت حقیقی)، تدوینگر (مهرزاد مینویی) و بازیگران (فریبرز عرب‌نیا و هدیه تهرانی) متمرکز شده‌ایم.

قطعات موسیقی‌ به کار رفته در این پادکست:
‏۱. «رقص گدایی» از ساخته‌های گروه «کلزماتیکس» و برگرفته شده از آلبوم ‏موسیقی «جن‌زده‌‏»‏
۲. بخش‌هایی از گفت‌وگوهای فیلم شوکران نوشته بهروز افخمی و «مینو فرشچی» با اجرای «هدیه تهرانی»، «فریبرز عرب‌نیا» و «رزیتا غفاری»
۳. بخش‌هایی از موسیقی متن فیلم شوکران ساخته «محمد میرزمانی»
۴. بخش‌هایی از گفت‌وگوهای فیلم «عروس» نوشته بهروز افخمی و «علیرضا داوودنژاد» با اجرای «ابوالفضل پورعرب» و «نیکی کریمی»
۵. بخش‌هایی از موسیقی متن فیلم «روز فرشته» ساخته بابک بیات
۶. بخش‌هایی از موسیقی متن فیلم عروس ساخته بابک بیات

با تشکر فراوان از رضا رادبه و مهدی شمس

لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت ناملیک:
http://www.namlik.me/article/10252
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت نوار:
https://www.navaar.ir/audiobook/10609
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت بیپ‌تونز:
  https://beeptunes.com/track/566449648
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در شبکه تلگرام:
https://t.me/EternityAndADay/819
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در وب‌سایت فیدیبو:
https://fidibo.com/book/104772
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در انکر:
https://bit.ly/3555SzI
لینک پادکست شماره صد و چهل و دو در کست‌باکس:
https://bit.ly/2H9zfsm

یک دیدگاه

  1. به‌عنوان شنونده ای که مدتهاست این پادکست را میشنوم و به عنوان یک فیلم‌بین نیمه حرفه‌ای که اتفاقاً چند تا از فیمهای افخمی را (مثل شوکران و گاوخونی) از جمله آثار به یاد ماندنی کل تاریخ سینمای ایران میدانم از شنیدن قسمت اول این اپیزود بهت زده و عصبانی شدم، همانطور که از دیدن فیلم آذر،شهدخت،… و همانطور که از شنیدن اظهار نظرهای افخمی در برنامه‌های تلویزیونی.
    مساله اینجاست که بهروز افخمی میداند که چگونه حرص آدم را دربیاورد و از این‌کار لذت مبسوطی میبرد و اگر حرص بخوری یعنی که وارد بازی او شده‌ای و قافیه را باخته‌ای و این دقیقا همان‌کاری است که حامد صرافی زاده نمیکند. او در اپیزود اول چنان با صبری مثال زدنی به افاضات «آقای افخمی» گوش میدهد که آرام آرام و در اپیزود بعد «بهروز» سر و کله‌اش پیدا می‌شود.
    لذت گوش دادن به این قسمت از ابدیت و یک روز مثل لذت دیدن شوکران است. لذت دیدن یکی از جذاب‌ترین و عامل ترین پرسوناژهای زن خلق شده در سینمای ایران از یکی از (ظاهراً) ضدزن ترین فیلمسازان ایران. لذت ابدیِ تناقض!

دیدگاهتان را بنویسید

لطفاً دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید

1 × 3 =